در نامه انتقادی خبرنگاران به مدیران و مسئولان برگزاری جشن اردیبهشت تئاتر در خراسان رضوی آمده است:
و اوست دانایی که از همه چیز بزرگتر است...
نظامی در گوشه‌ای از داستان خسر و شیرین می‌گوید:
منه دل برین دل‌فریبان به مهر که با مهربانان نسازد سپهر
جهان بین که با مهربانان خویش ز نامهربانی چه آورد پیش...
و حتماً نمی‌دانسته است که سالیان دراز می‌گذرد تا این دو بیت مصداقی شود از مصادیق نامهربانی و البته تبعیض در حق کسانی که مهرشان را به دل می‌پرورانده‌اند.
ماجرای هنر و به ویژه تئاتر در استان خراسان ماجرایی عجیب و حکایتی هزار و یک شب دارد که از حوصله این گونه مقالات خارج است، اما در چند سال اخیر و به برکت پررنگ شدن فضای مجازی در زندگی روزمره همه ما و به ویژه نسل نو، این فضای مجازی به کمک عالم هنر شتافت تا رنگ و بوی واقعی آنها را از زنگار بی‌توجهی و غفلت و... بزداید.
به برکت همین فضا بود که بسیاری از بخش‌های هنری دیده شدند و مورد توجه عموم قرار گرفتند و بر هیچکس پوشیده نیست که در این میان نقش رسانه‌های خبری و خبرگزاری‌ها تا چه میزان دارای اهمیت است؛ زیرا این رسانه‌ها به دلیل نداشتن محدودیت‌های مختلفی که رسانه‌های نوشتاری مثل روزنامه‌ها و ... با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌توانند در زمینه انعکاس دقیق، تفصیلی، سریع و فراگیر مطالب و اخبار اقدام کنند که شرح فضایل آن نیاز به ذکر ندارد.
در چند سال اخیر و با وجود همراهی بی‌سابقه و دوستانه رسانه‌های مجازی استان با جریان تئاتر خراسان و پوشش پررنگ اخبار مربوط به این حوزه متاسفانه شاهد این هستیم که توجه چندانی نسبت به این رسانه‌ها نمی‌شود و همواره در اردیبهشت تئاتر استان مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند تا جایی که امسال نه تنها از آنها تقدیر نشد، بلکه نامی نیز از آنها به میان نیامد؛ گویا نام رسانه‌های مجازی مدیران و تصمیم‌سازان این حوزه را به این ورطه کشانیده که اساسا وجود این رسانه‌ها مجازی است و رنگی از حقیقت را در خود ندارد.
در سال 93 رسانه‌ها مهمترین عامل رشد تماشاگران بودند، همین امر سبب شد بسیاری از مدیران، هنرمندان و کارشناسان بر این ادعا صحه بگذارند که سال 93 در تئاتر استان خراسان سال رسانه بوده است و همین امر سبب شد حتی خبرنگاران رسانه‌های مکتوب نیز به نحو تقدیر در جشن اردیبهشت تئاتر گلایه‌مند شده و همزمان در روزنامه‌های چاپ ششم اردیبهشت خراسان، شهرآرا و قدس نسبت به آن واکنش نشان دهند.
البته روی شکایت ما به هنرمندان تئاتر نیست که آگاهیم به مهر و دوستی دیرین‌شان با اهل خبرگزاری‌ها، اما گله‌مندیم از مدیرانی که به جای دقت به عملکرد رسانه‌ها بیشتر به دنبال منافعی دیگر هستند و در این راه به آنچه زیر پا می‌گذارند، کوچکترین توجهی ندارند.
امید که همه ما توانایی پاسخگویی به آنچه بر اثر دستور و خط ما می‌رود را داشته باشیم.
