این حسِ زلالِ زیارت به مناسبت روز زیارتی حضرت رضا(ع)

ما اهل زیارتیم. وجه ممیزه ما از دیگران در همین فهم لطیف و فرازمانی و فرازمینی نمایان می شود. دیگران هم زمان شان قاب شده است و هم زمین شان در حصار کادرهای انعطاف ناپذیر گرفتار است. ما اما نه زمان را در حصر ساعات می دانیم و نه زمین را در قالبِ محدود. ما اهل زیارتیم. می دانیم که اگر کسی "اویس" شود از" قَرَن" در یمن هم می تواند عطر رسول الله را از مدینه در حجاز، به شامه جان کشد. این در نگاه ما یک "حقیقت" است حتی اگر فهمش برای برخی ها در اندازه "واقعیت" هم مشکل باشد. "ابوسعید ابوالخیر" عارف نامی ایرانی، همین حقیقت را در واقعیتِ کلمات چنین جاودانه کرده است که؛
گر در یمنی، چو با منی، پیش منی
گر پیش منی، چو بی منی، در یمنی
نسبت انسان و زیارت حضرت صاحب مزار هم از این جنس است. ما که معصوم را "حی" می دانیم. سلامی که بر لب می آوریم خطاب به زنده ای ای است که "تسمع کلامی" را با "ترد سلامی" کامل می کند. این نسبت باید و باید و هزار باید که زائر را از جنس زیارت و صاحب زیارت کند. همان که در ادامه رباعی ابوسعید می خوانیم؛
من در تو چنانم ای نگار یمنی
خود در عجبم که من توام یا تو منی
این گونه شدن است که به زیارت معنای رفیع می بخشد. کم اند مردمانی به این کمال رسیده اما هر کدام از این کم می توانند بسان عدد صحیح به دیگران معنا بخشند. سنایی ، آن حکیم که مولوی بزرگ او را بسان دوچشم می خواند برای عطار که روح پرسندگی و معرفت بود هم به عظمت عشق و معرفتی چنین در شکوه اویس توجه می دهد که؛
قرن ها باید که از پُشتِ آدم نطفه ای
بوالوفای کرد گردد یا شود ویس قرن
بله، انگشت شمارند بزرگان. اما سرمشق اند. اما باید تمام زندگی خود را از روی آنتن مشق کرد. زیارت هم دقیقا یادآوری ضرورت مشق کردن است. روز زیارتی مخصوص امام رضا، علیه السلام، هم به یاد مان می آورد این رونویسی عارفانه را. هرجا هستیم با زیارت جان تازه پیدا کنیم. بکوشیم به وسع توان و توش استعداد، خود را به الگوی امام نزدیک تر کنیم. زیارت هم برای همین است. برای این که ما را در صراط مستقیمی قرار دهد که در قله اش به امام می رسد. در این دنیا این گونه زیستن را تمرین کنیم تا فردای قیامت با امام خویش پا به محشر بگذاریم که خداوند خود فرموده است:" يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ؛ (به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم." بسیار زیبا خواهد بود اگر ما را با امام رضا(ع) فرابخوانند.....