وی با انتقاد از این نگاه در حوزه فرهنگ بیان کرد: در حال حاضر نگاهی انفعالی به فرهنگ وجود دارد و متاسفانه حتی برخی از نهادهای فاقد صلاحیت در این حوزه نیز خود را متولی فرهنگ می دانند.
هاشمی با بیان اینکه افق ها و آرمان های فرهنگی با چند دستور العمل تحقق پیدا نمی کند، گفت: تغییرات در حوزه فرهنگ نیاز به زمان دارد و هرقدر برنامه های ما در عرصه فرهنگ دقیق تر باشد هزینه های اجتماعی کاهش می یابد.
وی گفت: اگر امروز دربین افراد جامعه شاهد شکاف و سوء تعبیر هستیم و روش ها در جامعه به جای هم افزا بودن منجر به گسست می شود به این دلیل است که متوجه پیچیدگی های این عرصه نیستیم.
عرصه فرهنگ نیاز به سیاست زدایی دارد
در این همایش که جمعی از دانشجویان، اساتید دانشگاه فردوسی و فعالان عرصه فرهنگ حضور داشتند سروش فرش چین یکی از فعالان گروه های فرهنگی در سخنانی خطاب به معاون فرهنگی وزیر گفت: باید از عرصه فرهنگ سیاست زدایی کنیم و تا زمانی که سیاست در عرصه فرهنگ حضور دارد، در پاره ای از اوقات با آزادی های بسیار و در زمانی دیگر با محدودیت های شدید در عرصه فرهنگ مواجه هستیم.
وی با بیان اینکه مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی مرجع ما در فعالیت های فرهنگی است عنوان کرد: در کنسرتی که قرار بود در این دانشگاه برگزار شود مجوز از هیئت نظارت دانشگاه گرفته شد اما در حرکت غیر اخلاقی که صورت گرفت این سوال مطرح است که مرجع ما چه نهادی است و وضعیت فعالیت های فرهنگی در شهر مشهد با فضای معنوی چگونه باید باشد.
هاشمی در پاسخ به این سوال با اشاره به اینکه فرهنگ در جامعه ما سیاست زده است، تاکید کرد: تغییرات فرهنگی و توجه به قانون و قانون گرایی که یک اصل فرهنگی است یک شبه حاصل نمی شود و محتاج گذشت زمان است.
وی افزود: در سند چشم انداز هدف ما بهبود کیفیت دانشگاه ها است و یکی از راهبرد های اساسی ما توسعه کرسی های آزاد اندیشی است.
فرهنگ جدا از علم نیست
در این مراسم همچنین فریدون رحیم زاده مسئول سیاست گذاری و مطالعات وزیر علوم نیز اظهار کرد: علت ایجاد برنامه سیاست گذاری فرهنگی در معاونت فرهنگی وزارت علوم این است که علم و فعالیت علمی در دانشگاه در درون فرهنگ اتفاق می افتد و فرهنگ را نمی توان جدای از علم و حتی در کنار علم به عنوان اوقات فراغت یا مراسم و مناسک قلمداد کرد.
وی گفت هر دیدگاهی غیر از این به فرهنگ محکوم به شکست است و دانشگاه بی توجه به عرصه فرهنگ در نهایت و در بهترین حالت تنها تربیت کننده افراد با تخصص های گوناگون و بی اطلاع از جامعه و اقتضائات اجتماعی خواهد بود.
